Ik keek voor me. Het was een rotzooi, zoals m’n moeder zou zeggen. Kleding van Barbies, oude houten speelgoedautootjes en verkleedspullen.
Maar ik kon alleen maar kijken naar de man in het midden van de kamer.
Heel voorzichtig liep ik naar hem toe. Ik raakte zijn haar aan. Dat voelde heel normaal. Ik gaf een tikje op zijn rug, maar er gebeurde niks. Ik deed het nog een keer. Dit keer iets wilder. Nog steeds geen reactie. Ik stond op en schopte zachtjes tegen zijn been. Dat bewoog voorzichtig, maar daarna lag het er weer net zo bij als voor de schop. Ik liep om hem heen en ik zag dat zijn shirt niet meer zo mooi wit was. In het midden zat een grote rode vlek, die steeds groter werd. Er stak iets uit het shirt, maar ik durfde er niet meer aan te zitten.
Een kwartier geleden was er niks aan de hand geweest. Ik was op m’n kamer aan het spelen toen hij binnenkwam. Hij zei gedag, maar ik wilde niet dat hij zomaar op mijn kamer kwam, dus ik zei niks terug. Hij liep naar me toe en begon mijn haren aan te raken. Ik draaide mijn hoofd weg. Toen ging hij met zijn hand naar mijn arm en ik deed een stapje opzij, maar hij trok heel hard aan mijn arm. Ik merkte dat ik het niet leuk vond en ik zei dat hij weg moest gaan. Hij begon te lachen en zei dat ik niet zo gek moest doen. Hij wilde alleen maar even met me spelen. Hij ging met zijn hand onder mijn shirt en begon mijn buik te strelen, steeds iets verder naar boven. Ik wilde niet dat hij met zijn grote handen aan me zat. Ik begon zachtjes te huilen en hij trok mij dichter naar zich toe. Zijn handen gingen onder mijn rokje en hij wilde me weer aanraken. Het voelde gek dat zijn hand daar zat.
Door mijn tranen zag ik dat ding liggen waar papa zijn post altijd mee openmaakt. Ik kon er net niet bij. Ondertussen zat zijn hand in mijn onderbroek. Hij maakte rare geluiden en ik schaamde me dat hij dat deed. Ik ging op mijn tenen staan en ik pakte dat scherpe ding van tafel. Hij ging verder met zijn hand en ik riep nog heel hard dat hij moest ophouden, maar dat deed hij niet. Ik was zo boos dat hij niet wilde luisteren en toen heb ik hem in zijn nek geprikt. Hij schreeuwde en hij duwde me van zich af. Hij keek heel boos. Daar schrok ik van en toen heb ik hem nog een keer heel hard geprikt in zijn borst. En nu bewoog hij niet meer. Hij lag daar maar.
Ik hoorde de stem van mijn moeder.
‘Lisa, kom je naar beneden lieverd? En neem je oom Marco ook gelijk mee? Jullie hebben lang genoeg met de Barbies gespeeld.’
Ze lachte.
Ik kon mijn benen niet bewegen. Ze zou toch niet boos zijn?