Bye, bye!

Thomas rende als een gek de trappen van het schoolgebouw af. Hij moest een plek zien te vinden waar hij niet werd gezien. De normaal zo drukke school was nu huiveringwekkend stil. De uitgang redde hij niet, dus rende hij de gang in, richting de kluisjes. Hij hoorde 5 meter van hem vandaan de snelle voetstappen van een medestudent.
‘HELP! Help me toch!’
Daarna volgde het geluid van het geweer. Beng-beng-beng. De jongen viel met een klap op de grond en bleef bewegingloos liggen. De ademhaling van Thomas ging sneller en hij durfde geen stap te verzetten. Hij stond inmiddels met zijn rug strak tegen de muur achter de kluisjes. Er liep een zweetdruppel over zijn voorhoofd. Hij hoorde de zware stappen door de lange gang. BAM. BAM. Nog 8 meter. Thomas sloot zijn ogen en hield zijn lippen stijf op elkaar. BAM. BAM. Nog 5 meter. Hij herkende het loopje maar al te goed.
PING. Het geluid van zijn telefoon klonk harder dan een kerkklok. De stappen in de hal gingen sneller. Thomas twijfelde geen moment en zette het op een lopen. De hoek om, de trap weer op, in de richting van de lokalen. De gang lag vol met plassen bloed en lichamen en Thomas probeerde ze in zijn haast te ontwijken. Hij herkende sommige gezichten van zijn klasgenoten. Bart, die vanochtend nog een geweldige grap in de klas had gemaakt, lag nu ineen gezakt tegen de muur. Het bloed zat overal op zijn kleding. Amir lag op zijn zij met zijn hoofd op de grond. De achterkant van zijn hoofd was weggeknald en stukjes huid en hersenen lagen naast hem. Thomas wilde er niet naar kijken. Zijn ademhaling ging sneller en hij rende lokaal 121 binnen. Ook daar lagen de lichamen verspreid op de grond. Zonder erbij na te denken liet hij zich achter in de klas tussen alle andere leerlingen vallen. Niemand bewoog. Thomas kon niet zeggen of ze allemaal al dood waren of dat ze zich uit angst stil hielden. Hij keek naar links en zag het grote lijf van Nico liggen.
Hij fluisterde sorry, voordat hij onder hem probeerde te kruipen. Dat viel niet mee. Nico was een stevige jongen met zijn 100 kilo en toen Thomas eenmaal lag kon hij bijna geen adem meer halen.
De deur ging open en hij hield zijn hand voor zijn mond en zijn ogen stevig dicht.
‘Ik weet dat je hier bent, vriend. En ik zal je vinden.’
Robbie klonk niet meer als zijn beste vriend. Zijn stem was kil. Meedogenloos.
Thomas hoorde zijn voetstappen zijn kant op komen. Hij hoopte dat hij straks wakker zou worden. Dit kon niet echt zijn. Het was onmogelijk dat zijn beste vriend zojuist de halve school had neergeschoten en nu op zoek was naar hem.
Hij hoorde iemand voorin de klas heel zachtjes huilen. Daarna volgde één harde knal en het werd weer muisstil. Thomas zijn lijf trilde en hij probeerde uit alle macht controle te houden.
‘Je snapt toch wel dat ik dit moest doen? Ja toch, Thoom?’
Heel voorzichtig keek Thomas vanonder Nico omhoog en hij zag dat Robbie tegen het bureau aanleunde. Met zijn vingers speelde hij met de Glock in zijn hand. Zijn rugtas stond naast hem op het bureau.
‘Al die jaren hebben ze me maar voorgehouden dat ik niks kon. Dat ik dom was. Zelfs thuis werd ik niet geaccepteerd. Jij was eigenlijk de enige die ik kon vertrouwen.’
Hij wachtte even.
‘Maar ja, toen was Linda daar ineens. Linda met haar geile blik. Al die domme jongens die altijd naar haar luisterden, maar jij toch niet? Jezus, wat ben je toch voor mietje, man. Je hebt me gewoon laten zitten voor zo’n domme bitch!’
De stem van Robbie werd harder.
‘En nu heb je spijt zeker?’
Hij lachte.
‘Zou ik ook hebben.’
Robbie stond op van het bureau en liep weer door de klas. Hij keek onder de tafels, op zoek naar Thomas.
‘Thomas, waar zit je?’ Hij zong het op een heel hoog toontje.
Thomas probeerde zich nog kleiner te maken, onder het zware lijf van Nico. Nog even en Robbie zou hem zien.
Op dat moment ging de deur open en verscheen er een gewapende politieman.
‘Leg je wapen neer! NU!’
Robbie keek achterom en handelde snel. Hij zette het pistool tegen zijn hoofd en grijnsde.
‘Bye bye, motherfuckers.’
Thomas schreeuwde, maar het geluid van de Glock overstemde alles